- heyvərə
- sif. və is.1. Kobud, qanmaz, ləyaqətsiz, tərbiyəsiz, ədəbsiz, zırrama, ağzıyava, ağzıpozuq. Heyvərə adam. Heyvərənin biridir, dindirməsən yaxşıdır. – Qışqırdı bir qədər, zəhərdən acı; Qızışdı getdikcə heyvərə hacı. H. K. S.. // Bəzən söyüş kimi işlədilir. <İsmayıl bəy:> Yalan danışma, heyvərə, mənim öz atlarım harada qalmışdı ki, səndən at istəyə idim. N. V..2. Yekə, zorba, nataraz, yöndəmsiz. Bozdar . . qocalmış, gözlərinə pərdə gəlmiş heyvərə bir köpəkdir. S. S. A.. Qamışın qalın bir yerində heyvərə bir çaqqal yerə sərilmişdi. M. Rz..3. zərf Avara-avara, boş-boş, avara-sərgərdan. Dəxi ol sərvi-qədin kuyinə cənnət deyibən; Gəzmərəm küçələri heyvərə bundan sonra. S. Ə. Ş..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.